De avond is inmiddels al een paar uur geleden gevallen. Buiten is het donker. Het regent bovendien. Er is niemand die nu nog voor zijn plezier naar buiten gaat. De zomer is voorbij.
En op die regenachtige vrijdagavond begeeft het Zaanse Derde Herenteam zich naar de politieke hoofdstad van ons land. Want aldaar staat om 21:30 de wedstrijd tegen Sovicos gepland. Met als enige lichtpuntje dat we met Olaf Buter tegen een oude bekende spelen.
Als we de Oranje dames de tweede set (of misschien was het de eerste) hebben zien verliezen besluiten we maar naar de kleedkamer op zoek te gaan in voorbereiding van wat komen gaat. Sovicos is voor ons een onbekende tegenstander. Al snel blijkt dat ze hoog springen en hard slaan. Maar volleybal is meer dan het inslaan alleen. Althans, dat hielden we onszelf voor.
Zo eenvoudig als het twee weken geleden tegen de Delftse formatie ging, zoveel moeite hadden we nu. Op vrijwel alle vlakken schoten we tekort. Alles in beschouwing genomen hebben we het uiteindelijk er nog best aardig vanaf gebracht.
In elke set hebben we wel tegen een achterstand van ongeveer zes punten aangekeken. Echter werd het vaak nog wel spannend. Met als hoogtepunt de tweede set die nipt verloren ging. En ook in de laatste set was de winst niet geheel ondenkbaar. Een “technische fout” gooide echter roet in het eten. Klaar. Over. Uit. Het enige andere lichtpuntje was de prijslijst in de kantine. Verder kijken wij vooral vooruit. Want volgende week mogen we wederom naar deze mooie plaats aan zee. In Kalinko treffen we wederom een onbekend team. Bij zijn is meemaken. Tot de volgende!
Tekst: Marc van den Hurk
Foto: Gilbert Bronkhorst