“Wat heeft Pikachu met de jungle te maken?” Het is de vierde keer vanavond minstens. En dat terwijl ik overduidelijk een banaan ben. En er 5 meter verderop een Pikachu staat waaraan ze de vraag beter hadden kunnen stellen. Desalniettemin is het fijn om eindelijk weer eens met (een groot deel van) het team een feestje te vieren. Maar laten we eerlijk zijn. Dat is niet waarom jullie deze verslagen lezen. Dus gaan we terug naar wat eerder op de dag…
Terwijl de Sint en zijn pieten op de Burcht aanmeren leggen de mannen van heren 3 de laatste hand aan de voorbereidingen voor de wedstrijd van vandaag. Er wordt een biefstuk weggewerkt, de tas wordt nog ingepakt, of er wordt simpelweg gehaast om net te laat te komen. De tegenstander van vandaag staat wederom op de zevende plek. Het is niet voor het eerst dat we tegen een nummer zeven spelen. We spelen echter wel voor het eerst tegen Aspasia. Het team uit Koudekerk aan den Rijn. En ook daar had ik niet eerder van gehoord. Zo zie je maar zo’n potje derde divisie spelen kan nog best goed zijn voor je topografische ontwikkeling.
Volgens de prognose zouden we met 3-1 moeten kunnen winnen van dit team. Nou heeft die prognose er ook wel eens naast gezeten. Aan ons de schone taak om de belofte minstens in te lossen. Onder het toeziend, en meespelend oog, van coach ad interim René Tigges (Jesse mag Tiggers zeggen) starten we voortvarend de wedstrijd. 
In de eerste set blijkt algauw dat het nog wel eens een spannend potje kan worden. De twee teams gaan tot over de helft van de set gelijk op. Een aantal sterke service series helpt ons echter aan de winst. De tweede set verloopt helaas precies zo. Maar dan voor de Kouderkerkers. Of Koudekerk aan den Rijners(?) Enfin. De conclusie is dat we niet per se te veel fout doen, maar we doen het ook zeker even niet goed genoeg allemaal. En eerlijk is eerlijk. Er had best een foutje minder gemaakt kunnen worden. Gelukkig treedt er in de derde set herstel op. Onze focus verschuift naar hun middens wat er toe leidt dat vanaf die positie nog maar 90% wordt gescoord. Net genoeg om ons in zowel de derde als de vierde set aan de winst te helpen. Al met al een erg leuke wedstrijd tegen een sympathieke tegenstander. En zo belanden we dus, na een zegetour door de kantine, als tropische verrassingen op het Zaanstad feest.
And that’s the way the cookie crumbles.
Tekst: Marc van den Hurk
Foto: Gilbert Bronkhorst