De nummer 1 tegen de nummer 3. Een aantrekkelijk affiche. En de tribunes waren dan ook rijkelijk gevuld vandaag. Het bezoekende team, Kalinko, werd in Scheveningen verslagen met een degelijke 4-0. Ze zullen vast het gevoel gehad hebben iets goed te moeten maken. Dat gevoel kennen we. Voordat we verder gaan; misschien vraagt u zich af waarom er een kangoeroe op het shirt van Kalinko prijkt. Ik in ieder geval wel. Nou, dat zit dus zo. De naam Kalinko is een afkorting van Kangaroos-Lindoduin Kombinatie. Op naar de wedstrijd.
Het ging helemaal niet zo slecht de eerste set. Echter hadden we een valse start nadat de spelverdeler, die soms ook dienst deed als diagonaal, een verraderlijke service die onze passlijn deed wankelen. Na enig geheen-en-weer trokken de bezoekers helaas aan het langste eind.
De tweede en de derde set gingen ons beduidend beter af en deden denken aan die zonnige zaterdagmiddag in Scheveningen. Wij serveerden er lustig op los. Maar ook aanvallend en blokkerend viel er maar weinig aan te merken op ons spel. Een 7-0 voorsprong geeft dan ook een lekker gevoel.
Noem het gelatenheid. Noem het een trauma. Noem het zo je wil. Maar in de vierde set kwamen wij netjes 0-5 achter voordat er beweging in de zaak kwam. Het wedstrijdelement kwam terug in de wedstrijd. Niet onbelangrijk. Strijdlustig als we zijn knokten we onszelf terug. Kosten nog moeite werd gespaard. Hup! De ene Hoonhout eruit, de andere erin! En zo werd de eindsprint ingezet om een vijfde set te voorkomen. En met succes. Het moge duidelijk zijn dat wij met 3-1 de kantine opzochten. Alwaar we vierden dat Rogier donderdag een jaartje ouder geworden was. Maar ook dat Martijn van Braampt mvp was met een scoringspercentage dat de 100% benaderde.
Volgende week is Noordwijk hip and happening. Op sportpark de Duinwetering zullen we weer strijden voor het behoud van de eerste plek. Tot dan!
Marc
Foto’s: Gilbert Bronkhorst