Close your eyes, give me your hand. Can you feel my heart beating. Sky Radio blaast over de speakers van de camper. Over 13 minuten is het zaterdag. Over dik een uur kom ik aan op mijn bestemming voor de nacht. Een safaritent op de Veluwe. In de sneeuw. Terwijl het vriest. Maar gelukkig zal ik heerlijk slapen door de warmte van mijn familie. En de 4-0 winst op Aspasia.
Vrijdagavond, 21:15, Koudekerk aan den Rijn. De wedstrijd tegen Aspasia zou moeten beginnen. Echter ontvouwt zich op het veld waar we spelen nog een titanenstrijd. We kunnen niets anders doen dan dit gevecht aanschouwen. En wachten.
Tegen 22:00 kunnen we dan eindelijk starten. Aspasia, geen hoogvlieger in de competitie. Hun middens trekken zich daar echter niet veel van aan. Noch van de zwaartekracht overigens. Het is dus een tegenstander die zeker niet onderschat moet worden. Zo kijken we al snel tegen een achterstand van een paar punten aan. Zoals John Legend zong: “imagine all the people” – nee, natuurlijk niet – “even when I lose, I’m winning”. Want ondanks een achterstand zo nu en dan komt alles uiteindelijk goed. Door goede services en sterk verdedigend werk van Rogier wordt de set toch binnengesleept. De kop is eraf.
Ook in de tweede set komen we niet echt in de problemen. Ieder voert zijn taken naar behoren uit en aan het eind van de rit staat er een nette 21-25 op het scorebord. Spoiler alert: dit zal ook de uitslag zijn van set drie en vier.
Daarover gesproken. Na vliegende starts in deze sets wordt het wat gelaten. Althans zo lijkt het voor de onpartijdige toeschouwer. Kan ik me zo voorstellen. Daardoor weten de Koudekerkers aan den Rijners toch stiekem weer in hun spel te komen. We maken het daardoor onnodig spannend. Maar tegelijkertijd ook wel leuk. En, zoals al eerder gezegd, de einduitslag is in ons voordeel: weer vijf punten erbij op de Zaanse conto.
Met nog vijf wedstrijden te gaan rekenen we stiekem uit wanneer we onze kampioenswedstrijd zouden kunnen spelen. US kan daarbij helpen door zaterdag punten te verspelen. We gaan het zien. Tegelijkertijd moeten we onszelf niet rijk rekenen. Zoals men zegt: je moet de huid niet verkopen voor de beer geschoten is.
18 maart mogen we proberen onze zegereeks voort te zetten. We hopen natuurlijk op volle tribunes. Tot dan!
Marc
Foto: Gilbert Bronkhorst