Hoe kwam Jongens A in de beslissende kruisfinale terecht? Die vraag ga ik nu beantwoorden. Het begon met een spannende eerste set tegen de jongens van Sliedrecht Sport. Uiteindelijk wonnen de Zaanstad-jongens die set met 27-25. In de tweede set zakten de Zaanse jongens wat weg en kon Sliedrecht met 17-25 die set te winnen. De Zaanstad-jongens speelden daarna tegen Aetos uit Arnhem (een club met een grote jeugdafdeling). Dat laatste geldt vooral voor hun jongste jeugd, want in de eerste set opende Joel Bleeker de score en op de serve van Kaya Yildiran liep Zaanstad uit naar 6-0. De Zaanstad-jongens heersten daarna op alle onderdelen. Via 8-1, 14-5 en 19-7 bereikte Zaanstad de stand 23-9. Om hun dominantie te illustreren knalde Tim Steunebrink er daarna 2 aces in: 25-9. Dat was mooi, maar als je zo makkelijk wint is dat ook gevaarlijk en dat bleek in de 2e set tegen Aetos. Kaya Yildiran scoorde met een ace 2-0. Maar daarna werd het een Zaans foutenfestival en stonden we achter: 6-8. Vigo Kelder hield echter het hoofd koel en bracht zijn team naast Aetos op 8-8 en Matthijs Pos zorgde met een killblock voor een voorsprong: 9-8. Het bleef nog wel rommelig en het werd 10-12. Kaya kon gelukkig de 11-12 scoren, waarna Matthijs Pos met zijn service voor 14-12 zorgde. Joel Bleeker zorgde met een mooie aanval voor 15-13 en toen was de beslissing gevallen, want op de service van Luuk Steunebrink werd het 19-14 en Zaanstad zette door: 25-18 winst.
Maar we waren er nog lang niet, want toen volgde Olhaco uit Hoogeveen (met een paar lange jongens). In de 1e set startten de Hoogeveners flitsend: 2 aces en 0-4 voor hen. Langzaam bouwde Olhaco die voorsprong uit, ook al was het ook door een hoge foutenlast bij Zaanstad. Maar er was een lichtpuntje: Sven Band was op stoom gekomen als diagonaal. Op beslissende momenten zorgde hij samen met Vigo Kelder dat Zaanstad in de race bleef en het verschil niet groter werd dan 4 punten en zo ging de eerste set tegen Olhaco met 21-25 verloren, maar het gevoel was goed (want Zaanstad had meer aanvalspunten gescoord dan Olhaco: 14 tegen 12). Maar in de 2e set werd zichtbaar dat Olhaco ook goed kon aanvallen en niet afhankelijk was van Zaanse fouten. Olhaco liep uit naar 4-9, maar Zaanstad kwam terug naar 7-9. Daarna ging Olhaco steeds meer aanvalspunten scoren en via 2 aces werd het 12-20. En toen leefde Zaanstad nog even op: Vigo Kelder haalde met zijn aanval de opslag naar Zaanstad en Sven Band sloeg een ace, waardoor het verschil op 6 punten kwam en Olhaco won deze set met 17-25. En bleek later ook als winnaar van de poule zich rechtstreeks voor de finale op 30 maart te hebben geplaatst.
Nu moest Zaanstad van Lycurgus uit Groningen winnen. En Alan Rashid zag dat wel zitten. Op zijn serve nam Zaanstad een 3-0 voorsprong en via een ace van Vigo Kelder werd het 5-1. Lycurgus bracht het verschil naar 2 punten terug, maar door 2 aces van Vigo Kelder en 2 aanvalspunten van Luuk Steunebrink werd het 14-8. Dat verschil bleef bestaan tot het eind, want Alan Rashid scoorde 3 prachtige aanvallen en Luuk Steunebrink en Sven Band droegen hun punten bij. Op het eind was de voorsprong zelfs opgelopen naar 10 punten: 25-15. En nu maar hopen dat de Zaanstad-jongens scherp zouden blijven in de 2e set. Maar we wisten al dat er een geweldige libero in het achterveld stond, die veel ballen verdedigde en bijna altijd perfect passte. In de 2e set zorgde Luuk Steunebrink ervoor dat Zaanstad met 6-3 voor kwam. Daarna zorgden Vigo Kelder en Sven Band ervoor dat de voorsprong naar 10-6 ging en op de serve van Alan Rashid werd het zelfs 12-7 en via een ace van Joel Bleeker werd het 14-8. Maar we waren er nog niet, want Lycurgus herpakte zich en kwam terug naar 15-14. Een ace van Sven Band en een killblock van Kaya Yildiran brachten Zaanstad op 22-17. Op 24-20 leek de set beslist, maar Lycurgus leefde weer op en kwam op 24-23. Gelukkig sloeg Luuk Steunebrink met een prachtige pipe-aanval de winst binnen en wisten we dat de kruisfinale was gehaald.
Natuurlijk moeten we wel even nog de rol van Wouter Slim als trainer/coach aanstippen. Bleef altijd rustig en zorgde dat het team op koers bleef. Wie was nu de beste speler in die 4 poulewedstrijden? Het was geen hij, maar een zij. Fleurine Krijgsman passte geweldig, verdedigde sterk, maar haar overname van een verdwaalde pass van de anderen leidde bijna altijd tot een prachtige onderarmse set-up. Fleurine daar ben je top in! Ik heb van je spel genoten!
Andre Triep