Traditioneel werd het seizoen afgelopen zaterdag afgesloten tegen Spaarnestad. Niet alleen was het de laatste wedstrijd van Merkala Zaanstad heren 2, het was zelfs de laatste wedstrijd in de Tweede Divisie D. De P/D wedstrijden niet meegerekend. Niet voor het eerst dit seizoen werd er te laat begonnen. En, ook niet voor het eerst, werd de wedstrijd zo lang mogelijk gerekt. Met een vijfsetter als gevolg. Of als gevolg van een vijfsetter. Kiest u zelf maar. Voordat we echter de wedstrijd tegen het jeugdige Spaarnestad bekijken, zullen we eerst nog terugblikken op de wedstrijd tegen VVU. Ik neem u mee naar zaterdag 29 maart.
Ook toen werd er niet op tijd begonnen. In vergelijking met de wedstrijd in Utrecht werd het tijdsverlies echter wel met zo’n anderhalf uur verkort. Er gebeurde in Koog aan de Zaan dan ook geen tragisch ongeluk met iemands pink. Van het verhitte eind in de uitwedstrijd was weinig meer te werken. Wat opviel was dat Utrecht beter speelde dan op die troosteloze decemberavond in de Galgenwaard. Zaanstad gelukkig ook. De thuiswedstrijd werd een spannende wedstrijd, waarin Tim de absolute steunpilaar was. Alles wat hij aanraakte veranderde in goud. Spreekwoordelijk gezien dan. Met slechts dertien punten verschil werd de wedstrijd in het voordeel van Merkala Zaanstad heren 2 beslecht: 4-0
En dan, de laatste acte van dit seizoen. De thuiswedstrijd tegen de jongens van Spaarnestad werd roemrijk met 4-0 gewonnen. Kansen waren er dus zeker. Binnen no-time stond er echter 25-12 op het scorebord in Haarlem. De slappe handjes tijdens het handenschudden voor de wedstrijd wisten bijzonder moeilijke services te produceren. Een groter contrast bestaat er niet. Voor de Zaankanters was deze set een duidelijk signaal dat er harder gewerkt moest worden. Via 23-25 en 21-25 werd brutaal de leiding genomen. Achterstanden werden vakkundig weggewerkt. Wat vervolgens leidde tot problemen aan Haarlemse kant. Een spannende vierde set werd nipt buit voor de gastheren, die daarmee een vijfde set afdwongen. Ook in de vijfde set ging het nek-aan-nek. De eerste punten dan. Nadat Dwin op training al zijn pink uit de kom geslagen had gekregen, was nu Olaf de pineut. Tegen het eind van de set kwam daardoor Timo zo koud als een pannenkoek (zijn woorden) het veld in. Het mocht niet meer baten. Met 15-9 pakte Spaarnestad de winst. En, dat mag ook gezegd worden, kon Olaf van een aantal Haarlemse tegenstanders nog op enig medeleven rekenen.
Zo kan het Zaanse tweede met enige tevredenheid terugkijken op het seizoen. Een top drie-klassering is iets waar we best trots op kunnen zijn. En waar we bovendien met een goed gevoel mee naar komend seizoen kunnen uitkijken. Nu de jeugdige spelers steeds meer hun draai vinden kunnen de ambities misschien bijgesteld worden. Maar dat zullen we volgend seizoen zien. Wij gaan nu eerst genieten van onze welverdiende rust.
Foto: johnspictures.nl