Er zijn spelers die allerlei details onthouden over wedstrijden van vorige seizoenen. “Oh ja, met die diagonaal die zo stond aan te halen”. Of:”Toen we zo ver achterstonden, maar toch terugkwamen”. Ik kan me soms ook details herinneren. Maar die blijken altijd wat minder relevant. Zo herinner ik me van de uitwedstrijd tegen Irene van vorig seizoen dat die vooral mijn Sint Maarten verpestte.
Dit jaar spelen we niet op Sint Maarten in Bilthoven. Nee, nu is de dag van dé intocht voor ons ingepland om af te reizen naar een regenachtig Bilthoven. Als ik de eerste keer schoen zetten van dit jaar maar niet hoef te missen om weer ingemaakt te worden. Hé, toch nog een detail dat ik me herinner.
Na tien punten in de eerste set heb ik niet het idee dat ik me druk moet maken over ingemaakt te worden. De stand gaat gelijk op, en ik mag wel stellen dat dit de beste wedstrijd in tijden is van de mannen van Merkala Zaanstad Heren 2. En zo niet, dan is het in ieder geval mijn beste wedstrijd in tijden. Dat dat gepaard gaat met het gevoel aan de beademing te moeten, neem ik voor lief. Ik prijs me dan ook gelukkig met elk moment van rust dat we krijgen. Zij het een time-out of even dweilen. Alles is prima. Na 48 punten spelen wordt de stand in ons voordeel beslist en kunnen we zelfs een aantal minuten op adem komen.
Ook in de tweede set weet het Zaanse tweede een prima niveau neer te zetten. Luuk heeft inmiddels plaatsgemaakt voor Huinen, om met een net wat langer blok hopelijk meer punten binnen te harken. Ook nu is het weer ongemeen spannend. Twee serviceseries doen ons echter de das om: 1-1. In set drie blijft er hard gewerkt worden. We belonen onszelf. We weten de set met een iets ruimere marge binnen te slepen dan de eerste set: 22-25.
“Laten we er alsjeblieft geen vijfsetter van maken”, hoor ik mezelf nog zeggen. In alle eerlijkheid; we hebben er alles aan gedaan om dat te voorkomen. Er worden echter net een paar fouten teveel gemaakt. Irene is in dat geval onverbiddelijk. De stand wordt gelijk getrokken. Het is pas vanaf dat moment dat het publiek zich een beetje laat horen. Waar wij soms warm moeten draaien in het spel had het publiek duidelijk even de tijd nodig te acclimatiseren. Met elk punt dat Irene scoorde in de vijfde set werd uitbundig toegejuicht. Daarmee brak het Zaanse verzet stukje bij beetje. Met 15-9 besluiten de Bilthovenaren de wedstrijd in hun voordeel.
Een mooie wedstrijd om te spelen. Een wedstrijd waar ik nog twee dagen van heb kunnen nagenieten door de spierpijn in mijn benen. Maar misschien nog wel mooier om als toeschouwer mee te maken. Dat belooft wat voor de thuiswedstrijd. Over thuiswedstrijden gesproken; als u komende zaterdag niets te doen heeft rond de klok van 17:00, kom dan vooral langs in de Koog. We spelen dan tegen de buren uit Amsterdam. Tot dan!