Ik herken het. Meer dan eens heb ik dit seizoen de score die bijgehouden werd door de trainer in twijfel getrokken. En verbeterd. Vaak zonder echt succes. Iets soortgelijks gebeurde de libero van Leython afgelopen zaterdag.
In de eerste set was er geen vuiltje aan de lucht. Alles liep zoals we het wilden. Al snel liepen we uit naar een comfortabele voorsprong en gaven die niet meer weg.
In set twee liep het even iets anders. Uit betrouwbare bron hadden we vernomen dat de diagonaal van Leython niet bijzonder effectief was. Stug bleven we volhouden aan die gedachte. Bij elke bal die hij scoorde vertrouwden we erop dat dat wel de laatste zou zijn. Het ging de tweede set beduidend moeizamer dan de eerste set. Gelukkig waren wij niet de enigen die het moeilijk hadden. Want ook aan de andere kant van het net was het een bittere strijd. Zo bitter dat de libero maar besloot zelf te gaan tellen. Een eenzijdige beslissing die door niemand anders overgenomen of ook maar gesteund werd. Dus ondanks dat hij bij een stand van 25-25 de setwinst verklaarde, pakten wij toch de set met 28-26.
In de derde set ging het dan helaas toch mis. De sfeer was gemoedelijk. Maar de neerwaartse trend die in de tweede set ingezet was duurde voort. Te lang. Langzamerhand realiseerden we ons dat de informatie over de diagonaal wellicht foutief was. En ook het midden scoorde er op los. Aan hun kant dan. In combinatie met een te lage servicedruk aan onze kant ging de setwinst helaas naar Leython.
Set 4. Tijd voor herstel. Dat was alleen makkelijker gezegd dan gedaan. Het team Leiderdorp kan er best wel wat van. Ook nu werd het weer spannend. Maar gelukkig was daar Max, die het tijd vond Man of the Match te claimen. Met vier (of vijf; wie zal het zeggen) weergaloze aanvallen sleepte hij de set en de wedstrijd binnen. En zo werden er deze wedstrijd maar liefst drie sets met een minimaal verschil beslist. Wat zal het publiek gesmuld hebben.
Aankomende vrijdag vertoeven we in de Meern. En daar hopen we niet op Minder(n) dan de volle buit in onze jacht naar het kampioenschap. Tot snel!
Marc
Foto’s: Gilbert Bronkhorst