Het internet is eensgezind: de veiligste plek in een trein is in de middelste coupés. Of dat ook de meest praktische plaats is, dat is natuurlijk een heel ander vraagstuk. Want misschien moet je dan wel ineens via een heel ander perron lopen om bij de metro te komen. Maar ja, de metro’s rijden toch anders, dus wat maakt het ook eigenlijk uit? En waarom is dit eigenlijk relevant? Dat zal ik jullie vertellen..
Zaterdag 25 november speelde Merkala Zaanstad Heren 2 haar wedstrijd tegen US Amsterdam. In Amsterdam welteverstaan. En aangezien je voor het uurtarief voor parkeren in Amsterdam een kleine eengezinswoning buiten de randstad kan kopen, gingen wij met het OV. Lekker duurzaam ook. Het is maar goed dat we net te laat aankwamen, want de wedstrijd begon pas een goed half uur na de geplande aanvangstijd.
Na twee verliespartijen op rij (of waren het er drie?) was het hoog tijd dat er weer eens wat gewonnen werd. US lag ons de afgelopen jaren wel goed, en dus traden we ook deze pot met vertrouwen tegemoet. Het voelde een beetje als het Nederlands elftal. Het ziet er niet altijd even geïnspireerd uit, maar de klus wordt wel geklaard. Gelukkig groeiden de Zaankanters in de wedstrijd. Mits we het begin van de tweede set buiten beschouwing laten. Of juist zien als een sprongetje (zie: Oei ik groei!).
Waar we in de derde set nog duidelijk de boventoon voerden bloedde het in de vierde set helemaal leeg. Ondanks de groei in de wedstrijd, was de rek er wel een beetje uit. En nog meer van dat soort oneliners. En zo voelt deze 3-1 winst wel lekker, maar het had zoveel lekkerder kunnen zijn als we het alleen maar iets langer hadden volgehouden. De sfeer na de wedstrijd werd er gelukkig niet (lang) minder om. Het werd een gezellige avond waarin pa en ma Steunebrink even wat rust gegund werd aangezien Tim en Luuk mee uit eten mochten.
Volgend weekend is het rustig. Voor wat volleybal betreft althans. De week erna zullen we weer ter uwer vermaak aantreden in de Koog. Met twee tweelingen (of zijn het er vier?!) in het team is Gemini een tegenstander die ons wel moet liggen. Zij hebben een wedstrijd minder gespeeld, waardoor we virtueel gelijk staan. Spanning gegarandeerd. Tot dan!
Marc
Foto: Gilbert Bronkhorst