In Apeldoorn vond de 29e editie van het befaamde internationale jeugdtoernooi van Dynamo Apeldoorn plaats. Er deden in 6 leeftijdscategorieën in totaal 60 teams uit binnen- en buitenland mee, waarvan 12 teams bij jongens A. Zoals bekend bestaat Jongens A1 uit de volgende 8 spelers: Alan Rashid, Vigo Kelder, Sven Band, Matthijs Pos, Kaya Yildiran, Joel Bleeker, Luuk Steunenbrink en Tim Steunenbrink. Het team speelt graag oefenwedstrijden om beter te worden. Zo speelden ze op 11 september als voorbereiding in de sporthal van Alterno in Apeldoorn tegen Taurus en VV Utrecht, twee sterke teams. Het Dynamo-toernooi vond in 2 hallen plaats: het Omnisportcentrum waar de eredivisieteams van Dynamo normaal spelen en de WS-hal elders in Apeldoorn. Daardoor moesten spelers en coach soms per busje van de ene naar de andere hal reizen. In 3 afleveringen informeren wij jullie over de prestaties van dit enthousiaste team.
Dag 1
Op dinsdag 27 december was het zover, de eerste dag van het internationaal toernooi in Apeldoorn. Van de 8 spelers ontbraken er bij de start 3: Sven was ziek en Tim en Luuk waren nog Kerst aan het vieren op Scheveningen. Daarom was voor de eerste dag Mart van der Veekens van heren 2 ingevlogen.
Na in Omnisportcentrum te hebben gekeken naar verschillende buitenlandse teams (uit België, Duitsland en Amerika) begon onze eerste wedstrijd tegen Spaarnestad. De muggen uit Haarlem hadden een team met een aantal spelers uit hun senioren divisie teams. Zij maakten echter in de eerste set nogal wat serve- en aanvalsfouten, wat ons gehavende team wel hielp. De eerste set namen wij brutaal de voorsprong met 9-5, maar Spaarnestad kwam terug naar 9-10. Wij pakten weer de voorsprong op 16-15, maar zij kwamen terug op 19-21. Met sterk verdedigend werk en strakke opslag namen wij daarna een voorsprong op 23-21. Spaarnestad haalde op naar 23-22, maar onze jongens leken voor een verrassing te zorgen toen wij een 24-22 voorsprong pakten. Wij konden echter het laatste punt niet maken en Spaarnestad speelde alle ballen naar hun beste aanvaller en daarna verloren we met 24-26. Deze klap viel zwaar en de volgende set verloren wij dan ook met ruimere cijfers.
In de andere hal (de WSV-hal) moesten wij het daarna tegen onze aartsrivaal van dit seizoen opnemen: VV Utrecht. Dit leuke team zijn wij zowel in de voorbereiding als in de competitie als op het Holland Topjeugd Toernooi tegen gekomen. Alle potjes waren spannend, maar gingen toch elke keer de kant op van Utrecht. Utrecht had wat versterking gekregen van andere clubs. Sven was inmiddels uit de ziekenboeg opgestaan en hij startte als diagonaal. In de eerste set bleek hij nog niet helemaal fit, gezien de serve- en aanvalsfouten die hij anders vrijwel nooit maakt. Maar iedereen in het team begon rare fouten te maken, zelfs de altijd degelijk spelend Vigo. Twee time-outs van Wouter hielpen niet echt. Omdat VV Utrecht (gecoacht door Uberto Bel, de echte opleidingstrainer uit de Utrechtse dreven) ook de nodige fouten maakte werd de eerste set met slechts 19-25 verloren. In de tweede set werd het van onze kant een heel matige pot en kwamen we niet verder dan 14-25.
Hierna moesten de jongens zich wakker houden, want de volgende wedstrijd zou pas om 10 uur ’s avonds beginnen. In het Omnisportcentrum mochten wij het opnemen tegen de Duitsers van Rhein Sieg Volley. De eerste set waren onze mannen onder de indruk van hun fysieke geweld in de aanval en de sprong opslag. De lange diagonaal startte met 4 aces en deze set verloren wij dan ook met 25-12. Daarna rechtten onze mannen hun rug en lieten een waar volleyschouwspel zien. Onder aanvoering van de fanatieke Alan en met als setter Kaya lieten wij de Duitsers zweten, waarbij zelfs een omhaal van Alan tot een punt leidde. Met veel punten op het midden, zowel aanvallend als blokkerend (een prachtig killblock van Matthijs) en een attente Viggo draaiden wij lekker. En wij zagen op 9-8 een prachtig aanvalspunt via het Duitse blok van dezelfde Matthijs. Zo slopen wij met een voorsprong de big points binnen. De tegenstander had echter net iets meer lengte en power kon de stand ombuigen. Hun lange diagonaal kon het matchpoint verzilveren en zo verloren wij met 25-23.
Daarna mochten wij in de bus naar ons hotel, waarbij wij afscheid namen van Mart, die ons maar 1 dag zou kunnen helpen. Met bijna een tas minder arriveerden wij bij ons prachtige huisje, waar wij heerlijk hebben kunnen slapen en zelfs midden in de nacht een bad hebben genomen.
Wordt vervolgd.
Wouter Slim (als coach langs de lijn) en Andre Triep (als analist thuis achter de livestream)